Dag 1 Amsterdam - Parijs - Vancouver

Zeer geachte lezers ,

De reacties vooraf waren al hartverwarmend , velen hebben aangegeven weer uit te kijken naar onze verhalen en dat legt natuurlijk een enorme druk op de schrijver dezes dus hier gaan we dan ............. 

Na een zonnige middag in 020 afgesloten met een klein donderwolkje in 040 was het maandag morgen 04.00 uur dat de wekkers afliepen want we moesten tenslotte om 07.15 uur vliegen althans dat staat op je ticket want in werkelijkheid hebben ze toevallig op maandag maar 1 startbaan ter beschikking , de andere is in onderhoud , dus zit je gewoon een uur in een strak geparkeerde blauwe vogel omringt door vriendelijk lachende stewardessen die zich verontschuldigen voor de vertraging hetgeen ze feitelijk geen ene malle moer interesseert want niemand kan er iets aan veranderen maar aangezien we in Parijs maar ongeveer 1 uur en 50 minuten overstap tijd hadden werd het toch spannend.

Maar gelukkig zette onze gezagvoerder er flink de sokken in en  landen we nog eerder dan eerst voorzien dus met andere woorden alles was ingecalculeerd alleen weet je dat  pas achteraf en kan je niets claimen al zou je het willen.

Aangekomen op Charles de Gaulle bleek zijn eigenwijze geest daar nog steeds rond te waren want alle mensen die van de Euro naar Intercontinentale Terminal moesten kwamen in een enorme hal met dito wachtrij terecht waar de Efteling zich op een topdag niet voor hoeft te schamen dus kwam onze aansluitende vlucht in het gedrang. Dus na ruim een half uur schuifelen toch maar de luide Rotterdamse mond opengetrokken en de eerste de beste Franse floormanager duidelijk gemaakt dat Air France op ons wachtte en dat we geen zin hadden om nog langer voor deze transactie in de rij te staan.

Na een norse blik van de floorheks en vele dodelijke van de omstanders sprongen wij over afzettingen toonden onze paspoorten aan oprecht ongeintresseerde Franse Douane mannetjes en spoedden ons richting gate L48 jawel de achterste dus.

Eenmaal in Vancouver bleek Alamo geen verstandshuwelijk te hebben met GM dus geen Tahoe , Yukon of Suburban neen wij werden afgescheept met een Ford dus wennen voor Henk  de Chevie man maar wij redden ons wel met deze uit zijn krachten gegroeide Ford KA.

Aangekomen en ingechecked in het hotel waar dekbedden naar zijn vernoemd en Frankie Valli  ooit deel van uitmaakte zijn we op zoek gegaan naar het oyster barretje waar wij een aantal jaren geleden ook geweest zijn dus aldaar de eerste Canadese oesters weggetikt gevolgd door een gevecht op leven en dood met een stukje zwaardvis kortom dag 1 zat er al weer bijna op.

Inmiddels is het hier 22.30 uur en zijn wij 27.5 uur in touw geweest hoewel de eindredactie naar goed gebruik reeds in slaap is gevallen.

Morgen de eerste rit naar Kamloops dus voor iedereen een fijne (werk) dag en tot morgen.

Willem